De laatste keer dat we elkaar spraken was door de telefoon en toen was ik erg teleurgesteld omdat de arts in het ziekenhuis bij de termijnecho mij had verteld dat ik weer een jongen zou krijgen. De arts had er wel bij gezegd dat het nog niet goed te zien was, maar de uitspraak dat het haar niet zou verbazen als het weer een jongen werd, was voldoende om mij in een soort van paniekstemming te brengen. Hoe kan dat nu? Ik had er toch alles voor gedaan? Mijn man daarentegen, die inmiddels genoeg had van mijn obsessie, vond de uitspraak van de arts eigenlijk wel goed voor mij, want hij vond dat ik, als het dan later inderdaad toch een jongen zou blijken te zijn, ik daar maar alvast aan zou moeten wennen. Het is erg, maar ik ben drie weken best wel ongelukkig geweest, ging er vanuit dat het niet gelukt was. Met 15 weken werd ik gek van de onzekerheid en heb ik een pretecho laten maken en wat bleek…… het was toch een meisje!!!!!!!!! Ik kon het gewoon niet geloven en ben echt supergelukkig! Alle voorbereidingen, de timing, het dieet, het heeft dus toch geholpen!!!!! Mijn man was altijd sceptisch t.a.v. de methoden en vond eigenlijk dat we er niet zo veel moeite voor moesten doen, maar is nu maar wat blij dat hij een dochter krijgt!!!!!
Afgelopen zaterdag (met 22 weken) heb ik nog een pretecho gehad en weer zeiden ze ….een meisje… Annet, onwijs bedankt voor de begeleiding en adviezen en steun!!!!!…ik ben echt in de methoden en tips gaan geloven… Ik ben heel blij dat ik van jouw begeleiding gebruik gemaakt heb en dat ik er alles aan heb gedaan om het te doen slagen!!!!!
Eind april 2005 ben ik uitgerekend, ik zal je dan een geboortekaartje sturen.
(Eveline, januari 2005)
